Onze maatschappij is de verbinding met de grond kwijt. We zweven, hebben geen aarde meer onder onze nagels en zijn vergeten hoe de boom in onze tuin heet en wat hij voor ons doet. We leven maar weinig bewust van wat de aarde nodig heeft om gezond te zijn en ons te kunnen dragen. Onze armen strekken zich uit over de wereld en we hebben maar beperkt zicht op de gevolgen van bijvoorbeeld een potje hazelnootpasta.

Het gesprek over klimaatverandering gaat te vaak over de opwarming van de aarde en bijbehorende technische oplossingen. Hiermee vergeten we het dreigende verlies van biodiversiteit. Dit is een urgente existentiële bedreiging voor de mens. Hoe minder diversiteit, hoe minder een ecosysteem in staat is om klappen op te vangen. Onze onwetendheid, afstand, onverschilligheid en gulzigheid zijn de echte problemen.

Een grootse droom begint klein. We willen met anderen op zoek gaan naar kennis van en ervaring met ons eigen ecosysteem, naar Gods verhaal, met oog voor de stekelige geschiedenis van het christendom, en naar een gezonde en vreugdevolle omgang met de aarde en haar grenzen. Kernvraag van onze zoektocht: Hoe voedt de aarde ons en wat is een spiritualiteit die de aarde voedt?